Organizator: Fundacja Jazz Art
Partnerzy festiwalu: Filharmonia Narodowa, Włoski Instytut Kultury

Część I 

Wykonawcy:
Piano Duo Project:
Piotr Orzechowski - fortepian
Marcin Masecki  - fortepian

W programie: nowy projekt "Komeda Rewrite"


Część II

EABS - Electro - Acoustic Beat Session 
w składzie:
Marek Pędziwiatr — klawisze, syntezatory, wokal
Marcin Rak — perkusja
Vojto Monteur — gitara elektryczna
Paweł Stachowiak — gitara basowa
Spisek Jednego — gramofony
Olaf Węgier — saksofon
Jakub Kurek — trąbka
Gość specjalny – Michał Urbaniak

W programie: muzyka z albumu "REPETITIONS (Letters To Krzysztof Komeda)".


 
Piotr Orzechowski / Pianohooligan - odkrycie jazzowe ostatnich lat, młoda gwiazda polskiego fortepianu, jeden z najbardziej utytułowanych i bezkompromisowych muzyków jazzowych młodego pokolenia. Jest laureatem wielu nagród, w tym najważniejszej - I nagrody na Montreux Jazz Solo Piano Competition 2011 którą zdobył jako pierwszy Polak w historii legendarnego festiwalu. Każda jego płyta staje się wydarzeniem. Jego twórczość, stanowiąca syntezę gatunków, wymyka się prostym klasyfikacjom i nie daje zaszufladkować.
Pianista, kompozytor, absolwent Berklee College of Music w Bostonie.
Lider kwartetu jazzowego High Definition, z którym wygrał kilka międzynarodowych konkursów – m.in. Jazz Hoeilaart w Belgii . Występował w składach wybitnych postaci światowego jazzu, takich jak Victor Mendoza (trasa po Tajwanie, 2014), czy Perico Sambeat (trasa po Ekwadorze, 2015).
Ma na swoim koncie kilka albumów.
Artysta porusza się z powodzeniem na gruncie muzyki klasycznej i improwizowanej, nierzadko zacierając ich granice. Tak było w przypadku okrzykniętego sensacją fonograficzną debiutu płytowego pt. "Experiment: Penderecki" (Decca/Universal, 2012), będącego próbą znalezienia rdzenia stylu Krzysztofa Pendereckiego poprzez przełożenie warstwy orkiestrowej jego utworów na fortepian. Podobnie i drugi album solowy pt." 15 Studies for the Oberek" (Decca/Universal, 2014), twórczo analizujący poszczególne elementy polskiego tańca – oberka, został rozpięty stylistycznie między gatunkami: muzyką ludową, współczesną i jazzem.
Jako lider formacji High Definition Quartet artysta poszerza koncepcję wykonawczą zespołu jazzowego, co znajduje potwierdzenie w kolejnych szeroko nagradzanych albumach: debiutanckiej płycie pt. "Hopasa" (EmArcy Records/Universal, 2013) z własnymi kompozycjami, czy drugim, będącym autorską aranżacją muzyki Witolda Lutosławskiego, krążku pt. "Bukoliki" (ForTune, 2015), który niedługo po premierze znalazł się na prestiżowej liście najlepszych polskich płyt wszechczasów magazynu Jazz Forum.
Oprócz działalności solowej jako pianista jazzowy, Piotr Orzechowski występuje jako solista w repertuarze klasycznym z wiodącymi polskimi orkiestrami, m.in. Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, czy Orkiestrą Kameralną AUKSO. Wraz z Marcinem Maseckim z towarzyszeniem Capelli Cracoviensis wydał album pt. "Bach Rewrite" (Decca/Universal, 2013) z koncertami klawesynowymi J.S. Bacha wykonanymi na pianinie elektroakustycznym Rhodesa.
Współpracował z gigantami muzyki współczesnej, jak Philip Glass, Steve Reich, czy Krzysztof Penderecki. Występował z wybitnymi postaciami światowego jazzu, takimi jak Randy Brecker, Avishai Cohen, Victor Mendoza, czy Michał Urbaniak.
Najnowszy 2-płytowy album pt. "24 Preludes & Improvisations", wydany w 2017 r. nakładem Decca/Universal,  jest próbą analizy idiomu improwizacji. Za ten album artysta otrzymał nagrodę O!lśnienia portalu Onet.pl w kategorii muzyka poważna.
 
Marcin Masecki -  jeden z najbardziej  twórczych i oryginalnych  osobowości naszej sceny muzycznej i jeden z najbardziej kreatywnych muzyków młodego pokolenia. Pianista, kompozytor, dyrygent. Ukończył prestiżowe Berklee College of Music w Bostonie.
 Jest liderem lub członkiem ogromnej ilość  różnorodnych projektów. Wirtuozowska fuzja stylistycznie odmiennych gatunków, oraz przekraczanie granic między tzw. sztuką wysoką a rozrywkową, stały się jego znakami rozpoznawalnymi.
Jako pianista klasyczny wydał w 2017 Nokturny Chopina, które interpretuje na swoim legendarnym już pianinku - małym, średniej jakości, 6-oktawowym Kemblu. To jego piąta płyta z serii klasycznej. Do tej pory ukazały się: “Beethoven: Trzy Ostatnie Sonaty”, bachowskie “Kunst der Fuga” (nagrane na stary dyktafon), “Bach: Rewrite” (koncerty klawesynowe Bacha grane na pianinach elektro-akustycznych, wspólnie z Piotrem Orzechowskim i Capellą Cracoviensis), oraz “Scarlatti” (dekonstrukcja sonat Scarlattiego przeplatane improwizacją, grane równocześnie na pianinie i fortepianie).
 Wspólnym mianownikiem, jak zawsze, jest nietypowe spojrzenie na kanon muzyki klasycznej, często poprzez zapożyczanie narzędzi wykonawczych z innych gatunków.
Pisze również muzykę do  teatru (“Solaris”, “Pasażerka”) i filmu (“Zimna Wojna”, “Obce Niebo”, “Fuck For Forrest”) .
Jego ostatni projekt  to „Noc w wielkim mieście", w którym - wspólnie z Janem Młynarskim, wzięli na warsztat  przedwojenne piosenki kompozytorów polskich.
Jest członkiem zespołu Pictorial Candi, prowadzonego przez Candelarię Saenz Valiente, prywatnie jego żonę.
Od 10 lat jest ściśle związany z wytwórnią Lado ABC. Mieszka w Berlinie.
 
EABS - wrocławski septet został przez krytykę i branżę muzyczną okrzyknięty nowym odkryciem polskiej sceny jazzowej i najlepszym elektrycznym zespołem w Polsce. 
Kontynuuje tradycję polskiej szkoły jazzu, wymyka się wielu brzmieniowym schematom i prezentuje zupełnie nowe podejście, przeciwstawiając się utartym muzycznym standardom.
Ich debiutancki krążek pt. “Repetitions (Letters to Krzysztof Komeda)” w całości poświęcony  twórczości legendy polskiego jazzu – Krzysztofowi Komedzie. Jego twórczość do dnia dzisiejszego inspiruje młodych twórców. "Repetitions” to analiza twórczości artysty z lat 1962-1967.
Muzycy nazywają swój sposób podejścia do twórczości Krzysztofa Komedy rekonstrukcją dekonstrukcji.
Album  jest  wyselekcjonowaną dawką utworów zaaranżowanych przez Krzysztofa Komedę od etiud baletowych, filmów fabularnych, krótkich metraży, dokumentów, animacji . Oryginalnie łączą przeszłość z przyszłością, od konwencji obowiązującej w latach 50. i 60., przez fusion z lat 70. i rap po elektronikę. 
Fascynujący  będzie  powrót po latach  na festiwal jednego z najsłynniejszych  polskich jazzmanów, Michała Urbaniaka, muzyka sextetu Komedy. Obecność legendarnego muzyka  ma znaczenie symboliczne. Tu bowiem słynny jazzman występował w pierwszej edycji festiwalu.
EABS, projekt muzyczny Marka Pędziwiatra (nominacja do Paszportów Polityki 2017), to jazz nowej generacji, czerpiący inspirację nie tylko z tradycji wielkich jazzowych nagrań ery Komedy oraz  nowoczesnych brzmień.  Jest atrakcyjny zarówno dla młodzieży, jak i tych, którzy pamiętają czasy Krzysztofa Komedy.
 

Organizator: Agencja Muzyczna Polskiego Radia oraz Fundacja Agaty Steczkowskiej

Wykonawcy: Chór Dziecięcy i Żeński Agaty Steczkowskiej

W programie:
30 piosenek dla dzieci, zaczerpniętych ze śpiewników dziadków i rodzicow obecnych przedszkolaków i uczniów szkół podsatwowych, w tym m.in.: Miś Uszatek, Koralgol, Pszczółka Maja, Był sobie Król, Z popielnika na Wojtusia, Witajcie w Naszej Bajce, Na wyspach Bergamutach, Kaczka Dziwaczka, Zuzia, Lalka nieduża, Kundel bury, Stokrotka, Lato, lato, Kolorowe Kredki

Bilety w cenie 20 zł

Organizator: Julian Cochran Foundation
 
Wykonawcy:
Pan-European Philharmonia
Peter Tiboris – dyrygent

Program:
Ludwig van Beethoven – III Symfonia Es-dur op. 55
Piotr Czajkowski – V Symfonia e-moll op. 64
 
 
Pan-European Philharmonia to międzynarodowa orkiestra powstała w 2008 roku z inicjatywy amerykańskiego dyrygenta i jej obecnego dyrektora artystycznego Petera Tiborisa. Członkami Pan-European Philharmonia są uznani soliści i kameraliści z Polski, Litwy, Norwegii, Szwecji, Niemiec, Grecji i Hiszpanii. Orkiestra brała udział w międzynarodowych festiwalach: w Grecji – Festiwal Morza Egejskiego i Libanie – Al Bustan Festival; występuje także ze światowej sławy dyrygentami, m.in. Gianluca Marciano i Guido Mancusi oraz solistami tej klasy, co Natalia Ushakova i Anna Tifu.

Aplikacja mobilna ONSTAGE to bezprecedensowa, pierwsza na świecie aplikacja na telefony komórkowe (przeznaczona do wykorzystywania podczas koncertów), która zarówno doświadczonym, jak i młodym stażem słuchaczom pozwala przyjrzeć się grze artystów z precyzją na miarę mikroskopu: przeanalizować ruchy i mimikę dyrygenta czy śledzić z bliska wirtuozerię solistów. Umożliwiamy słuchaczom koncertu zajrzenie wprost do wnętrza organizmu orkiestry - przez aplikację transmitowany jest jedynie obraz w zbliżeniach, dźwięk zawsze pozostaje akustyczny. Dla wytrawnych melomanów jest to szansa na niemożliwy wcześniej – bardzo bliski i działający na wszystkie zmysły – kontakt z ukochaną muzyką graną na żywo. Dla cyfrowych tubylców – nowa wirtualna wyprawa w świat jak najbardziej realnej i żywej muzyki.
Premiera aplikacji odbyła się jesienią 2017 roku w Filharmonii Narodowej. Koncert 25 kwietnia będzie drugą w historii okazją do skorzystania z aplikacji ONSTAGE podczas koncertu.
Aplikacja do pobrania stronie: www.onstageapplication.com
 
 Julian Cochran Foundation tworzy grupa entuzjastów, ekspertów i organizatorów z doświadczeniem w zarządzaniu międzynarodowymi wydarzeniami kulturalnymi. Głównym celem fundacji jest zmiana postrzegania świata muzyki klasycznej dzięki wykorzystaniu innowacyjnych technologii. Od 2014 roku Fundacja organizuje m.in. międzynarodowy konkurs pianistyczny International Cochran Piano Competition, który jako jedyny na świecie spośród konkursów dla uczestników dorosłych realizowany jest w całości w formule online. Zwyciężczynią zakończonej w listopadzie 2017 r. trzeciej edycji wydarzenia jest japońska pianistka Yukiko Hinami (rocznik 1969). Członkowie Fundacji są także autorami rewolucyjnej aplikacji mobilnej ONSTAGE, dzięki której uczestnicy wydarzeń mogą na smartfonach m.in. oglądać artystów podczas koncertów – w zbliżeniach, w czasie rzeczywistym.

Organizator:
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
 
Wykonawcy:
Bomsori Kim - skrzypce
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Łukasz Borowicz - dyrygent

 
W programie:
Krzysztof Penderecki „II Koncert na skrzypce i orkiestrę «Metamorfozy»”
Felix Mendelssohn „III Symfonia a-moll op. 56 «Szkocka»”
 

Dwa utwory z programu kwietniowego koncertu dopełnione są ciekawymi podtytułami zdradzającymi pewne intencje ich twórców. Takie podtytuły często bywają dopisane przez późniejszych edytorów, nie zawsze zgodnie z wolą autorów, w tych jednak przypadkach pochodzą od nich samych.

„Symfonia «Szkocka»” Feliksa Mendelssohna jest jego artystyczną odpowiedzią na ogrom wrażeń, jakie chłonął podczas długiej letniej podróży po Szkocji w 1829 roku. Zrodzone wówczas pomysły dojrzewały bardzo długo, bo dopiero po kilkunastu latach ukończył dzieło, na którego kartach znajdziemy dźwiękową reminiscencję wizyty w zrujnowanej kaplicy pałacu Holyrood w Edynburgu, echa skocznych ludowych melodii w wesołym scherzu czy wzruszającą (domniemaną) „modlitwę królowej Marii Stuart” w cytacie z własnego opracowania „Ave Maria” Mendelssohna.

Z kolei podtytuł „II Koncertu skrzypcowego” Krzysztofa Pendereckiego, skomponowanego w 1996 roku dla wspaniałej Anne-Sophie Mutter, tak objaśnił sam kompozytor (rozmowa z Jakubem Haufą, 2007) w bardzo ciekawej wypowiedzi dającej – dość przecież rzadki – wgląd w proces twórczy: „«II Koncert skrzypcowy ‘Metamorfozy’» powstawał w dwóch etapach. A ponieważ «Koncert» podlegał zmianom, dlatego tytuł «Metamorfozy» wydał mi się słuszny, adekwatny. Nie byłem przekonany do mojej pierwszej koncepcji, wydawało mi się, że nie jest to jeszcze to, co chciałbym napisać. [...] ważne tematy pojawiają się ciągle, ale właśnie w metamorfozie, czyli że za każdym razem są  inaczej potraktowane: w innej instrumentacji, w innym charakterze, ale te czołowe tematy występują w «Koncercie» od początku aż do końca. […] Zauważyłem w trakcie gry Anne-Sophie Mutter, że w tym «Koncercie» nie ma zbyt wielu lirycznych momentów. Nie była to jej sugestia, jednak już po tym spotkaniu pomyślałem,  że trzeba rozszerzyć «Koncert» o różne tematy liryczne, aby nie był on tylko takim wirtuozowskim dziełem. Potem dokonałem retuszy i pojawiły się tam te tzw. drugie tematy”.

W Studiu Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego to bardzo interesujące dzieło, skrzące się wirtuozerią, ale też zachwycające liryzmem nowych, „odmienionych” tematów zabrzmi w wykonaniu genialnej południowokoreańskiej wiolinistki Bomsori Kim, łączącej olśniewającą technikę ze wspaniałą muzykalnością i głębią interpretacji. Jest tryumfatorką wielu prestiżowych konkursów, a Polska publiczność pamięta ją zwłaszcza z roku 2016, gdy zajęła drugie miejsce na XV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.
 
CENY BILETÓW:
1. Bilety normalne: 35 zł
2. Bilety ulgowe: 25 zł
• dla uczniów, studentów do ukończenia 26 roku życia, emerytów i rencistów oraz osób po 70 roku życia;
• uczniów szkół muzycznych i baletowych oraz studentów uczelni muzycznych i muzykologii.

 
Organizator: Program 2 Polskiego Radia
 
Prowadzenie koncertu: Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński

 
Część I
Wykonawcy:
Zimpel/Ziołek And Wrens:
Wacław Zimpel - klarnet, instrumenty klawiszowe
Kuba Ziołek - gitara, głos, elektronika
Krzysztof Dys - fortepian
Krzysztof Kaliski - gitara
Krzysztof Szmańda - instrumenty perkusyjne
Grzegorz Tarwid - fortepian
Hubert Zemler - instrumenty perkusyjne
 
W programie: premiera wersji zespołowej albumu „Zimpel/Ziołek”

 
Część II
Wykonawcy:
Zespół „Łoskot”:
Mikołaj Trzaska - saksofon, klarnet basowy
Olo Walicki - kontrabas
Piotr Pawlak - gitara
Macio Moretti - instrumenty perkusyjne

W programie premiera nowego materiału
 
 
W niedzielę 29 kwietnia świętowanie Międzynarodowego Dnia Jazzu w Dwójce rozpocznie duet Wacław Zimpel (LAM, Saagara) i Jakub Ziołek (Stara Rzeka, różne wcielenia Alamedy). Właściwie nie duet, tylko septet, bowiem muzycy zaprosili na ten wyjątkowy koncert swoich przyjaciół. Artyści wykonają w całości muzykę z albumu „Zimpel/Ziołek” (jednego z najlepszych wydanych w Polsce w 2017 roku), teraz rozpisaną na zespół. W studiu nagraniowym było ich tylko dwóch, w Studiu im. Lutosławskiego będzie aż siedmiu. Szykuje się potężna dawka improwizacji, minimalizmu i psychodelii. Mówi się o nich „ZZ Top”. I słusznie. Tym razem szykuje się jednak top topów, bo w takim składzie (Dys, Zemler, Tarwid, Kaliski, Szmańda) jeszcze nie występowali.  Będzie to pierwsza premiera tego dnia festiwalu.

Po przerwie pojawi się zespół „Łoskot”, czyli legenda polskiej sceny yassowej. Grupa powstała w 1993 roku. Reaktywowała się przed rokiem, by wystąpić na Off Festivalu. Poszło im tak dobrze, że zaczęli ponownie grać razem. Do Trzaski, Walickiego i Pawlaka, dołączył perkusista Macio Moretti, który zastąpił zmarłego Jacka Oltera. Na zaproszenie Dwójki „Łoskot” nagrywa w radiowych studiach nowy album. Kończą w sobotę, a już w niedzielę grają dla nas. Nie ma lekko. To premiera numer 2 tego dnia.

 
Transmisja koncertu w Programie 2 Polskiego Radia

 
Organizator: Program 2 Polskiego Radia

Prowadzenie koncertu: Jacek Hawryluk i Bartek Chaciński
 
Wykonawcy:
Grzegorz Tarwid - fortepian (Improwizacje, Gershwin)
Marcin Masecki - fortepian (Polonezy)
Orkiestra Palais Royale
Marcin Masecki - dyrygent

 
Program: Grzegorz TARWID – Improwizacje, Marcin MASECKI – Polonezy (premiera wersji na orkiestrę), George GERSHWIN – Koncert fortepianowy F-dur (oprac. na jazz band, Ferde Grofé)

 
W poniedziałek 30 kwietnia oddajemy hołd klasyce. I to jakiej! Marcin Masecki poprowadzi specjalnie na ten koncert stworzony 40-osobowy big band – Palais Royale. Na pulpicie -Koncert fortepianowy F-dur George’a Gershwina w wersji na zespół jazzowy (w opracowaniu Ferde Grofé). Miejsce przy klawiaturze Marcin odda Grzegorzowi Tarwidowi, znakomitemu pianiście młodego pokolenia. Obaj rozumieją się bez słów. Marcin nie kryje sympatii do Grzegorza, ten zaś traktuje Maseckiego jak swego mentora. Nie mamy wątpliwości, że „jazzowy” Gershwin w takim składzie „zaiskrzy”, zwłaszcza, że towarzysząca soliście Orkiestra Palais Royale, nawiąże do zacnych wzorów sprzed wieku. Tak bowiem nazywała się słynna amerykańska orkiestra Paula Whitemana, która po raz pierwszy wykonała Błękitną rapsodię George’a Gershwina. Historyczna rekonstrukcja muzyki Gershwina? Tego jeszcze u nas nie było! To premiera numer 3 w trakcie Międzynarodowego Dnia Jazzu w Dwójce.

Ale na tym nie koniec, bowiem Masecki, mając do dyspozycji tak duży zespół, przygotował nowe opracowanie swoich Polonezów (wydanych na płycie w 2013 roku). To dobrze znany Masecki, który flirtuje z tradycją poloneza oraz konwencją ulicznych orkiestr dętych, także i tych bardziej wyrafinowanych, swingujących, salonowych. W jaki sposób Polonezy Maseckiego - pokazujące nasz narodowy taniec w krzywym zwierciadle - zabrzmią w roku Niepodległej? Tego nie wie nikt, bo to premiera numer 4.
Bardzo lubimy jazz. Zapraszamy do Studia im. W. Lutosławskiego. Kto nie może do nas dotrzeć, niech słucha Dwójki.
 
 
 Transmisja koncertu w Programie 2 Polskiego Radia

Organizator: Polskie Radio

W programie:
Uroczystość wręczenia Nagród: Muzyka Źródeł
Gospodarz: Adam Strug
Koncert z okazji 10-lecia Kompanii Janusza Prusinowskiego

 
Janusz Prusinowski Kompania - uczniowie i kontynuatorzy wiejskich muzykantów i śpiewaczek, mistrzów improwizowanych mazurków i oberków – Jana Lewandowskiego, Kazimierza Mety, Józefa Zarasia, Piotra i Jana Gaców, Stanisława Stępniaka, Marii Siwiec, Marii Pęzik i innych – a zarazem awangardowa formacja o charakterystycznym brzmieniu.
Muzykę dopełniają tańcem, trasy koncertowe łączą z prowadzeniem warsztatów, a znajomość dawnego muzykanckiego rzemiosła – ze współczesną wrażliwością.
Na repertuar Kompanii składają się tańce i pieśni z Polski Centralnej, przede wszystkim mazurki – śpiewane, improwizowane, zawirowane, szalone.
Istotnym dopełnieniem wiejskiego muzykowania jest taniec. To on czyni muzykę widzialną, dotykalną, zrozumiałą i dostępną. Oprócz koncertów (często również "do tańca") muzykę Kompanii można więc usłyszeć na potańcówkach wiejskich i miejskich klubów tańca. Z kolei na warsztatach muzycznych i tanecznych członkowie zespołu dzielą się swoimi umiejętnościami i fascynacją. Z radością i satysfakcją można powiedzieć, że spora część młodych adeptów polskiej muzyki tradycyjnej rozpoczęła swoją przygodę ze skrzypcami, bębenkiem lub tańcem, zainspirowana pracą Kompanii Janusza Prusinowskiego.
Kompania występowała w większości krajów Europy, w Azji, Kanadzie, USA (między innymi w Chicago Symphony Center, Kennedy Center, Carnegie Hall w Nowym Jorku) i – przede wszystkim – w Polsce, grając setki koncertów, pokazujących bogactwo i siłę polskiej muzyki tradycyjnej. W 2010 roku wspólnie z wybitnym pianistą Januszem Olejniczakiem zespół przygotował program koncertowy "Wiejskie korzenie muzyki Fryderyka Chopina". Zespół współpracował również z Michałem Urbaniakiem, Arturem Dutkiewiczem, Tomaszem Stańką, Alimem Qasimovem, Miguelem Ituarte, Arthurem Greene’em, Marcinem Pospieszalskim, Adamem Strugiem i z wieloma innymi znanymi muzykami.
W 2008 roku zespół wydał entuzjastycznie przyjętą płytę "Mazurki", w roku 2010 – nagrodzoną Folkowym Fonogramem Roku 2010 w konkursie Polskiego Radia płytę "Serce", w roku 2013 – wyróżnioną drugim miejscem w konkursie Polskiego Radia Folkowy Fonogram Roku 2013 płytę "Po kolana w niebie". Obecnie zespół pracuje nad kolejnym albumem, powstającym we współpracy z Programem Drugim Polskiego Radia.
Janusz Prusinowski – lider zespołu – jest dyrektorem artystycznym festiwalu Wszystkie Mazurki Świata, współzałożycielem Domu Tańca, pomysłodawcą cyklu filmów dokumentalnych Telewizji Polskiej "Dzika muzyka", inicjatorem wielu działań związanych z odrodzeniem muzyki wiejskiej w Polsce. W 2014 roku został uhonorowany brązowym medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, a w 2015 roku doroczną nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie Kultura ludowa.
Począwszy od 2014 roku muzycy Kompanii współpracują z Akademią Kolberga i szkołami Tradycji, są autorami projektów edukacyjnych oraz inicjatorami licznych działań dokumentujących właściwości wiejskiego muzykowania, przekazu tradycji muzycznych oraz nauki wiejskich tańców. Z muzycznych ziaren, które otrzymali od wiejskich mistrzów, starają się wyhodować na nowo świat, w którym wspólne muzykowanie, granie do tańca, doświadczenie wspólnoty i kontynuacja tradycji mają nowy sens.
Bilety: w cenie 30 zł, karnet w cenie 100 zł

 
Organizator: Polskie Radio
 
W programie:
Uroczystość wręczenia Nagród: Fonogram Źródeł i Folkowy Fonogram Roku 2017
Koncert Laureata Folkowego Fonogramu Roku: Kapela Maliszów
 
Bilety: w cenie 30 zł

 
Organizator: Polskie Radio

Występ laureata Grand Prix NT 2017 - Grochocki_Odorowicz

Gość specjalny: 3MA (Ballaké Sissoko, Driss El Maloumi, Rajery)

 
Grochocki_Odorowicz – "Pieśni przejścia" to koncert zbudowany z polskich pieśni obrzędowych, ze zdecydowaną dominacją lubelskich pieśni żałobnych. 
Minimalistyczny skład sprawdza się w tym przypadku doskonale, a wykonawcy stanowią na scenie kompletną, spójną całość. Zdystansowany śpiew i kreacja Pawła Grochockiego przybliża słuchaczowi tradycyjny kontekst repertuaru żałobnego. W kontrze do niego stoi dynamiczna i ekspresyjna gra Pawła Odorowicza, dopełniająca silny i emocjonalny przekaz wykonywanych pieśni.
Paweł Grochocki i Paweł Odorowicz jako "lubelacy" poznali się w Szczecinie, stojąc w kolejce po nagrody zdobyte podczas II Turnieju Muzyków Prawdziwych. Uznali to za wystarczający powód do rozpoczęcia współpracy i zawojowania świata polskimi pieśniami pogrzebowymi. Ich interpretacja poruszyła publiczność i jurorów XX edycji Festiwalu Folkowego Polskiego Radia "Nowa Tradycja" - już jako duet Grochocki_Odorowicz zdobyli tam Grand Prix. Obecnie pracują nad płytą prezentującą współczesne interpretacje ludowych pieśni pogrzebowych.

Paweł Grochocki – śpiewak i nauczyciel śpiewu, psychotanatolog. Zajmuje się stylem śpiewu męskiego i folklorem religijnym, obrzędami i pieśniami pogrzebowymi. Uczy się od wiejskich śpiewaków, prowadzi badania terenowe i warsztaty śpiewu. Zaangażowany w ruch odrodzenia muzyki tradycyjnej w Polsce, przez pięć lat był jednym z liderów Fundacji "Muzyka Kresów" z Lublina. Uczeń śpiewaka pogrzebowego Jana Wnuka ze Zdziłowic i Genowefy Lenarcik ze Słotwin. Prowadzi dwie grupy wykonujące tradycyjny repertuar pogrzebowy – Lubelski oraz Krakowski Komitet Pożegnalny. Artysta śpiewa również w Zespole Śpiewaczym Ewy Grochowskiej. W 2015 roku w ramach stypendium MKiDN realizował projekt "Już idę do grobu – tradycyjne pieśni pogrzebowe".

Paweł Odorowicz – "elektryczny" altowiolista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny i reżyser nagrań. Ma w swoim dorobku ponad czterdzieści wydawnictw CD i DVD. Obecnie współpracuje z Leszkiem Mądzikiem (Scena Plastyczna KUL), prezentując autorską, wykonywaną na żywo muzykę do spektakli plenerowych: "Z mroku", "Bruzda II", "Brama. Piotrkowska 26", "Odchodzi", "Blizna", "Źródła pamięci Szajna – Grotowski – Kantor", Gorset. Współpracuje z Teatrem CHOREA jako instrumentalista w projektach: "Gilgamesz", "Lulabajki", "Po Ptakach" oraz jako kompozytor i wykonawca w projektach: "Spojrzystość", "IN-NI". Dwukrotny laureat Grand Prix Festiwalu Folkowego Polskiego Radia "Nowa Tradycja" (w 2014 roku z zespołem Trzy Dni Później i w 2017 roku w duecie Grochocki_Odorowicz).

 
Trio 3MA (MALI, MAROKO,MADAGASKAR) tworzą muzycy Ballaké Sissoko (kora), Driss El Maloumi (lutnia oud) oraz Rajery (valiha), którzy po raz pierwszy spotkali się w roku 2006.
Dosyć szybko producencka idea połączenia trzech kultur muzycznych Afryki przerodziła się w dojrzały zespół, znakomicie odbierany przez krytykę i słuchaczy. Dużą rolę odegrały w tym wirtuozeria i kunszt muzyków, a także ich wzajemna pasja, co już w 2008 roku zaowocowało powstaniem pierwszego albumu zespołu. [Trio 3MA, 3MA – Contre Jour 2008].
Muzyka 3MA to wypadkowa majestatycznej kultury griotów z Zachodniej Afryki, dostojnej klasyki arabskiej z północnej części kontynentu oraz wyspiarskiej tradycji ludowej z Madagaskaru, między innymi tradycji tsapiky.
W roku 2017 ukazał się drugi album zespołu Anarouz [Six Degrees Records 2017]

Ballaké Sissoko jest potomkiem słynnego rodu griotów. Jego ojciec Djelimady Sissoko był niezwykle cenionym artystą, znanym w wielu krajach Afryki Zachodniej. Ballaké urodził się w roku 1968, debiutował w znanym zespole Ensemble Instrumental du Mali, współpracował także i nagrywał płyty z malijskimi legendami – Toumanim Diabaté i Taj Mahalem. Od wielu lat związany jest z wytwórnią No Format!, w której ukazują się ostanie albumy. W roku 2015 gościł na scenie Studia Koncertowego Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, wspólnie z Kassé Madym Diabaté (Mali).

Driss El Maloumi urodził się w Agadirze w roku 1970. Przez wiele lat studiował klasyczną muzykę arabską oraz klasyczną muzykę „Zachodu” w Conservatoire National de Musique w Rabacie. W tym samym czasie doskonalił swoją grę na lutni oud. W ostatnich latach dał się także poznać jako muzyk współpracujący z wieloma artystami jazzowymi, wykonawcami muzyki dawnej (jak choćby Jordi Saval) oraz muzykami z Iranu, Indii i Europy. Driss El Maloumi jest także znawcą literatury arabskiej, którą studiował na Ibn Zohr University w Agadirze. W roku 2014 ukazał się solowy album artysty Makan [Contre Jour 2014].

Rajery (właśc. Germain Randrianarisoa), zwany jest „księciem valihy z Madagaskaru”. Urodził się w roku 1964 i wczesne lata życia spędził niedaleko stolicy Madagaskaru na słynnych wzgórzach w Ambohimanga. Mimo problemów z palcami prawej ręki – artysta od dzieciństwa cierpi bowiem na niedowład – już w wieku lat 15 stał się dość znanym wykonawcą grającym na tradycyjnej odmianie harfy rurowej zwanej valihą. W roku 1983 rozpoczął występy z grupą Tsilavina, a po kilku latach stał się rozpoznawalnym muzykiem solowym. Rajety jest autorem kilku znakomitych płyt, pośród których warta uwagi jest wydana w roku 2007 Sofera, która rozsławiła wirtuoza valihy na całym świecie.


 
Bilety: w cenie 30 zł

Organizator: Polskie Radio

W programie:
Koncert Laureatów
Gość specjalny: Dimitris Mystakidis (GRE)
 
Dimitris Mystakidis - wirtuoz laiki kitháry, urodził się i wychował w Salonikach. Miasto to było jednym z tych, które przed wojną tętniły muzyką rebetiko. Mystakidis profesjonalną karierę rozpoczął jako nastolatek w 1986 roku, wtedy, kiedy Grecja przeżywała drugą powojenną falę odrodzenia się tego gatunku, co zadecydowało o jego poświęceniu się rebetiko i wyborze dalszej muzycznej drogi. W swojej karierze wziął udział w nagraniu prawie osiemdziesięciu płyt, przez wiele lat współpracował ze sławami greckiej piosenki, takimi jak Nikos Papazoglu czy Thanasis Papakonstantinou, występował też z własnym zespołem Apsilies i międzynarodową grupą My Sweet Canary (m.in. z Yasmin Levy i Saviną Yannatou), będącą hołdem dla twórczości Rozy Eskenazi. W 2006 roku nagrał swój pierwszy solowy album 16 Rembetika tragoudia me kithara. Zawarł na nim piosenki rembetiko po raz pierwszy również zaaranżowane wyłącznie na gitarę, dając tym samym nowy impuls do odrodzenia się tej muzyki. Po nim nastąpiły Apsilies (2009) z repertuarem z przedwojennej Azji Mniejszej, Psithirizontas to Rembetiko (2013) i Esperanto (2015) – powojenne rebetiko nagrane z udziałem wielu znakomitych wokalistów. Najnowszym solowym albumem Dimitrisa Mystakidisa jest entuzjastycznie przyjęta Amerika, nostalgiczna opowieść greckich migrantów do Nowego Świata.
Oprócz aktywnej działalności artystycznej Dimitris jest również cenionym nauczycielem, wykłada grę na gitarze folkowej w Instytucie Edukacyjno-Technicznym w Epirusie oraz na Uniwersytecie Macedońskim w Salonikach. Jest autorem podręczników gry na laouto i laiki kithárze.


 
Bilety: w cenie 30 zł

ORGANIZATOR:
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus

 
Wykonawcy:
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Michaił Jurowski - dyrygent

W programie:
Joseph Haydn - 94. Symfonia G-dur „Niespodzianka”
Franz Schubert - Symfonia C-dur „Wielka” D. 944

 
Wspaniałym podsumowaniem symfonicznej spuścizny Haydna są dwa cykle liczące po sześć utworów, zwane „Symfoniami londyńskimi” (nr 93–04). Ich geneza wiąże się z jedynymi dalszymi podróżami, jakie Haydn podjął w swym długim życiu. Po śmierci wieloletniego chlebodawcy, księcia Miklósa Esterházy’ego, w roku 1790, przyjął zaproszenie złożone przez Johanna Petera Salomona, znakomitego niemieckiego skrzypka, który w tym czasie prowadził działalność impresaryjną w Londynie. Jeszcze w tym samym roku zimą wyruszył do Anglii, by wystąpić w roli celebryty podczas koncertów abonamentowych, organizowanych przez Salomona. Za niezwykle gorące przyjęcie odwdzięczył się londyńczykom monumentalnym cyklem epokowych symfonicznych arcydzieł – to dwanaście symfonii w dwóch grupach z każdego tournée (drugi wyjazd miał miejsce w latach 1794–1795). Kilka z nich zawiera muzyczne „ekstrawagancje” i żarty, z których słynął Haydn. W drugiej z „Symfonii londyńskich” „Symfonii G-dur” nr 94 pojawia się jedna ze szczególnie znanych i zabawnych cech wyróżniających: gwałtowny, niespodziewany akord grany fortissimo po rozwijającym się wcześniej w piano delikatnym temacie drugiej części. Stąd określenie dodawane dziełu w krajach anglojęzycznych: „Niespodzianka”, nazywa się ją także – za niemieckimi komentatorami – symfonią „Z uderzeniem w kocioł” („mit dem Paukenschlag”), gdyż instrument ten, na ogół milczący w lirycznych epizodach, tu właśnie niespodzianie włącza się. Haydn dementował później, jakoby efekt ten był obliczony na obudzenie tych spośród słuchaczy, których delikatna muzyka tej części wprawiła w drzemkę...
„Symfonia C-dur” Schuberta zwana „Wielką” (to określenie samego autora, które miało ją odróżnić od krótszej, „VI Symfonii” w tej samej tonacji; później nazwę tę interpretowano też jako wyraz admiracji dla genialnego dzieła) komponowana była w roku 1825, w czasie szczęśliwego lata spędzonego poza Wiedniem. Szczególnie miły był dwumiesięczny pobyt w domu muzykalnego i gościnnego kupca Ferdinanda Trawegera w Gmunden, w Górnej Austrii. Beztroska atmosfera wakacji, wypełnionych rodzinnym muzykowaniem, biesiadowaniem i górskimi wędrówkami, zainspirowała Schuberta do skomponowania największego i najoryginalniejszego z jego orkiestrowych dzieł. Na podstawie zapisanej w autografie daty długo sądzono, że utwór powstawał w ostatnich miesiącach życia Schuberta, w roku 1828, a dominujący w nim pogodny nastrój to jakoby wyraz „eskapizmu” wobec tragicznych doświadczeń biedy i choroby. Dziś przyjmuje się jednak, że zasadniczy zrąb dzieła powstał właśnie latem 1825 roku. Być może w roku 1828 Schubert naniósł ostatnie poprawki, mając nadzieję na wykonanie lub wydanie dzieła, stąd taka data. Nie dożył jednak prezentacji symfonii. Jak większość pozostałych, miała ona pozostać całkowicie nieznana przez kolejną dekadę. Szczęśliwie brat Franza, Ferdinand, pokazał dzieło odwiedzającemu Wiedeń Robertowi Schumannowi i dzięki jego staraniom, wykonano je w roku 1839 w lipskim Gewandhausie, pod dyrekcją Mendelssohna. Rok później, po publikacji partytury, Schumann poświęcił dziełu sławny, wnikliwy i entuzjastyczny artykuł w „Neue Zeitschrift für Musik”. Zapamiętano z niego zwłaszcza jedno sformułowanie: „...i te niebiańskie dłużyzny, niczym gruba, niekończąca się powieść Jean-Paula w czterech tomach...”. Owa wypowiedziana w dobrej wierze uwaga Schumanna bywała odbierana zbyt dosłownie. Publiczność nie od razu zaakceptowała rozmiary dzieła, wykraczające poza jej przyzwyczajenia, zaś dyrygenci często je skracali, pomijając powtarzalne elementy. «Symfonia C dur» wypełnia konwencjonalny schemat zupełnie nową treścią: pozostając w ramach typowego, czteroczęściowego cyklu, Schubert delektuje się urodą własnych melodii (w finale cytuje też dyskretnie «Odę do Radości» Beethovena, składając swemu idolowi piękny hołd), odchodzi od dramatyzmu, właściwego wcześniejszej symfonice, w stronę orkiestrowej liryki. Doceniono ją późno i stała się ona z czasem jednym z najbardziej kochanych dzieł swego, tak za życia niedocenionego, twórcy.
 
Michaił Jurowski - wybitny rosyjski dyrygent. Jego dzieciństwo upłynęło w kręgu znaczących postaci życia muzycznego tej miary co Dawid Ojstrach, Mścisław Rostropowicz, Leonid Kogan, Emil Gilels, Aram Chaczaturian i Dymitr Szostakowicz. Dyrygował orkiestrami symfonicznymi i operowymi w najlepszych salach koncertowych na świecie. Pełnił funkcje m.in. dyrektora muzycznego i głównego dyrygenta w Nordwestdeutsche Philharmonie, dyrektora muzycznego i głównego dyrygenta w Norddeutsche Philharmonie i Volkstheater w Rostocku, szefa muzycznego Opery w Lipsku, stałego dyrygenta gościnnego berlińskiej Rundfunk-Sinfonieorchester, stałego dyrygenta gościnnego Deutsche Oper w Berlinie, pierwszego dyrygenta gościnnego austriackiej Tonkünstler-Orchester oraz pierwszego dyrygenta WDR Rundfunkorchester w Kolonii. W 2001 roku nagranie utworów Nikołaja Rimskiego-Korsakowa w wykonaniu berlińskiej Rundfunk-Sinfonieorchester pod batutą Michaila Jurowskiego otrzymało nominację do nagrody Grammy.
 
 
CENY BILETÓW:
1. Bilety normalne: 30 zł
2. Bilety ulgowe: 20 zł
• dla uczniów, studentów do ukończenia 26 roku życia, emerytów i rencistów oraz osób po 70 roku życia;
• uczniów szkół muzycznych i baletowych oraz studentów uczelni muzycznych i muzykologii.

Organizator: Program 2 Polskiego Radia i Polska Orkiestra Radiowa
 
Anna Jurksztowicz - śpiew
Polska Orkiestra Radiowa
Chór Dziecięcy „Artos” im. Władysława Skoraczewskiego pod dyr. Danuty Chmurskiej
Krzesimir Dębski - dyrygent


Program:
Krzesimir DĘBSKI - Marsz Zdobywców z filmu Gwiezdny Pirat, Suita z filmu Young Magican, Czekam na ojca z filmu Tajemnica Sagali, Wyścig furmanek z filmu Ranczo Wilkowyje, Krzesimir DĘBSKI/Jacek CYGAN - Sery, sery sery, Czerwony kapturek i już, Zakazany owoc, Zielona Irlandia, To my, karateczki, Carly SIMON – Jesteś do mnie podobny z filmu Kubuś i Hefalumpy



 
Anna Jurksztowicz – wokalistka jazzowa i piosenkarka, także producentka muzyczna i autorka piosenek. Studiowała śpiew klasyczny, porzuciła  jednak belcanto w wyniku fascynacji jazzem i muzyką pop. W wieku 16 lat występowała już na estradach zawodowo obok największych gwiazd polskiej estrady. W 1985 roku wygrała  KFPP w Opolu zdobywając I nagrodę  w konkursie Premier za „Diamentowy kolczyk” (muz. Krzesimir Dębski/ sł. Jacek Cygan). Reprezentowała polską piosenkę  na międzynarodowych festiwalach w  Sopocie (Polska,1985); Dreźnie ( Niemcy,1987 ); Curaçao ( Antyle Holenderskie 1988 ); Jurmali ( Łotwa 1989); Karlshamn ( Szwecja 1990 );  Siracusa (Włochy 1991 ); Istambule (Turcja 1991) ,w Kairze ( Egipt 1995) oraz w Indiach (2006).  Nagrała wiele piosenek do znanych filmów i seriali TV m.in.: „Kingsajz”; „VIP”;" W pustyni i w Puszczy"  „Czułość i kłamstwa”; „Matki, żony i kochanki”; „Na dobre i na złe”; „Więzy krwi”, „ Ranczo”. Śpiewała  do polskich wersji filmowych produkcji Walta Disneya „Puchatkowego Nowego Roku”;  „Prosiaczek i Przyjaciele”, „Kubuś i Hefalumpy”.  Jej pierwsza płyta „Dziękuję nie tańczę”, wydana w 1987, na którą wszystkie utwory napisali dla niej Krzesimir Dębski i Jacek Cygan,  dziś przez fachowe pisma i plebiscyty poświęcone muzyce pop, uważana jest za kultową a nagrane na niej piosenki wciąż znajdują się w na Top listach.

 Anna Jurksztowicz pomimo że jest znana z przebojowych piosenek oraz muzyki do filmów i seriali TV, od wielu lat ma także w swoim repertuarze, a raczej w muzycznym zanadrzu, utwory wspierające praktyki duchowe, takie jak:  muzyka spirituals & gospels, kantyczki karmelitańskie, hinduskie mantry oraz klasyczne i współczesne pieśni do tekstów wybitnych poetów (L. da Ponte; W. Szymborska; F.G. Lorca; Cz. Miłosz) i kompozytorów     (I. J. Paderewski).

 Obecnie Anna Jurksztowicz występuje w filharmoniach z programem symfonicznym poświęconym muzyce filmowej Krzesimira Dębskiego, a także  z programem „Mozart  Smooth Jazz” zrealizowanym we współpracy z berlińskim pianistą Rolfem Zilke, zawierającym pieśni i arie W. A. Mozarta, wykonywane w aranżacjach jazzowych w oryginalnym  języku włoskim i niemieckim lub po polsku w autorskim przekładzie Anny.
Jej najnowsza płyta „Poza czasem – muzyka duszy”, jest poświęcona muzyce kontemplacynej. Jest jedną z pierwszych artystek w Polsce podejmujących w muzyce pop ten temat.  Anna czerpie inspiracje z różnych źródeł, kultur, eksperymentuje z formą, przekłada teksty, poszukuje. Praktykuje jogę i jest jej nauczycielką.

Anna Jurksztowicz jest także wydawcą i producentem muzycznym. Jej firma wydawnicza i producencka założona w 2001 roku Si Music w serii dedykowanej polskiej muzyce współczesnej  (Modern Classics from Poland) promuje twórczość kompozytorów polskich oraz organizuje wydarzenia  muzyczne w Polsce i zagranicą.
Prowadzi blog kulinarny- www.annajurksztowiczijem.blogspot.com, a także napisała swój pierwszy poradnik - książkę kucharską „IQuchnia, czyli jak  intelgentnie jeść i pić”. Nie jest to typowa książka kucharska, a raczej podręcznik dla świadomych konsumentów i domowych kucharzy. Wszystkie proponowane tu potrawy autorka wielokrotnie sprawdziła na swojej rodzinie i przyjaciołach. Uwielbia gotować,  a na udoskonalenie przepisów - jak twierdzi - poświęciła wiele lat pracy, podróżując z koncertami na całym świecie.


Krzesimir Dębski – kompozytor, a także: dyrygent, skrzypek jazzowy, aranżer i producent muzyczny. Studiował kompozycję w Poznańskiej Akademii Muzycznej u Andrzeja Koszewskiego oraz dyrygenturę u Witolda Krzemieńskiego. W 1980 roku został zaproszony przez słynnego promotora J. E. Berendta do udzialu w festiwalu New Jazz Meeting w Baden-Baden. Tam też nagrał pierwszą płytę w międzynarodowej, gwiazdorskiej obsadzie m. in z Wolfgangiem Daunerem, Didierem Lockwoodem, Trilokiem Gurtu i Charlie Mariano. Jako lider jazzowego zespołu String Connection  oraz jako solista koncertował od roku 1980 w całej niemal Europie, a także w USA i Kanadzie (blisko 1000 koncertow również radiowych i telewizyjnych). W latach osiemdziesiątych, w ankietach magazynu „Jazz Forum” wielokrotnie zdobywał tytuł „Najlepszego Skrzypka”, „Najlepszego Kompozytora” oraz „Najlepszego Aranżera Roku” w Polsce i w Europie. W roku 1985 znalazł się na liście dziesięciu najlepszych skrzypków jazzowych amerykańskiego pisma „Down Beat”. Grał z czołowymi muzykami jazzowymi w Polsce i na świecie . Uczestniczył w festiwalach w Reno (USA), Getxo (Hiszpania), Paryżu, Helsinkach, Montrealu, Konsbergu, Hamburgu, Baden-Baden, Budapeszcie, Leverkusen, Sibiu, Debreczynie, Bratysławie, Berlinie, Norymberdze, Hadze,  Pradze, Kopenhadze i Le Mans. Nagrał ponad 30 albumow ze swoimi kompozycjami dla wielu wytwórni płytowych. Od 1987 roku Krzesimir Dębski bedąc u szczytu swojej kariery jazzowej, poświęcił się głównie poważnej twórczości kompozytorskiej.  Skomponował ponad 120 utworów symfonicznych i kameralnych, m.in.: 2 symfonie, operę, 4 oratoria, utwory religijne, 11 koncertow instrumentalnych. Jego utwory były wykonywane na najpoważniejszych festiwalach muzycznych, poświęconych nie tylko muzyce współczesnej, takich jak: Luzern Festival czy Piano Spheres w Los Angeles, festiwale w Malmo, Brukseli i w Pasadenie, ale także w tak egzotycznych krajach jak Meksyk czy Indie. Wykonywali je znakomici wykonawcy: Vadim Riepin, Jose Cura, Andrzej Dobber, Susan Svrcek, Daniel Stabrawa, Konstanty Andrzej Kulka. Gilad Atzmon, „Cello Ensamble” Filharmoników Berlińskich oraz Solvguttene Chor z Oslo.

 Skomponował muzykę do 100 filmów fabularnych  m.in.: "Medium", "Kingsajz", "Ogniem i mieczem", "W pustyni i w puszczy", "Tam i z powrotem", "Stara baśń", "1920 Bitwa Warszawska"  oraz seriali telewizyjnych: "Klan", "Złotopolscy", "Na dobre i na złe", "Na Wspólnej", "Przepis na życie", "Ranczo".
Skomponował ponad 500 piosenek które wykonywali: Anna Jurksztowicz, Beata Kozidrak, Edyta Górniak, Anna Maria Jopek, Zdzisława Sośnicka, Grażyna Łobaszewska, Grzegorz Turnau, Artur Gadowski, Mieczysław Szcześniak, Ryszard Rynkowski.

Muzyka do filmu „Young Magican” została nominowana do Kanadyjskiej Nagrody Filmowej Genie Award 88’. W roku 2000 Dębski otrzymał nagrodę „Fryderyk” w kategorii „Kompozytor Roku” oraz nagrodę Międzynarodowej Akademii Filmowej „Philip Award” za muzykę do filmu „Ogniem i Mieczem”. W 2001 r. na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pyrgos (Grecja) otrzymał nagrodę za muzykę do filmu „W pustyni i w puszczy”. Muzyka do filmu „ Stara Baśń” została wyróżniona nagrodą czytelników czasopisma FILM „ Złota Kaczka 2003”.
W 2007 r. w USA serial TVP Andrzeja Maleszki „Magiczne drzewo” z muzyką Krzesimira Dębskiego otrzymał Emmy Award 2007 w kategorii filmów i programów dla dzieci.
W 2005 r. Krzesimir Dębski otrzymał zamówienie od hollywoodzkiej wytwórni LimeLight Films na skomponowanie nowej muzyki do 16 niemych filmów Charlie Chaplina z lat 1914-1917.
Posiada stopień naukowy doktora habilitowanego. Wykładał na letnich kursach muzycznych, m.in. w: Ankarze, Darmstadt, San Diego, Los Angeles i w Vallenci (Kalifornia). Wykłada w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jako dyrygent prowadził koncerty z udziałem takich międzynarodowych gwiazd jak: Jose Carreras, Jose Cura, Ewa Małas–Godlewska, Adam Makowicz, Canadian Brass, Vadim Riepin, J. L. Ponty, Mark O’Connor, Regina Carter, John Blake i Nigel Kennedy. Dyrygował  niemal wszystkimi orkiestrami polskimi na czele z Sinfonią Varsovią, Filharmonia Narodową i NOSPR, a także Irish BBC Orchestra, Moscow Symphony, Guadalahara Symphony Orchestra (Meksyk), Orchestra Teatro Municipal Rio de Janeiro, Cyprus National Orchestra, Leopolis Chamber Orchestra i Wind Orchestra Los Angeles oraz Sud-Wesfunk Orchester, Novi Sad Radio Orkiestra, Chile National Orquesta.

Od wielu lat Krzesimir Dębski aktywnie działa w dziedzinie upamiętniania losów wojennych swojej rodziny która w 1943 roku stała się ofiarą straszliwej czystki etnicznej UPA na Wołyniu. W 2016 ukazała się jego ksiażka „Nic nie jest w porządku” – Wołyń moja rodzinna historia.

 
Dziecięcy Chór ARTOS założony został w 2011 r przez Danutę Chmurską i kontynuuje zapoczątkowaną kilkadziesiąt lat temu przez znakomitego patrona zespołu -
Władysława Skoraczewskiego (solistę Opery Warszawskiej, harcmistrza i wspaniałego wychowawce młodzieży) tradycję naturalnego obcowania dzieci z muzyką.

Zajęcia muzyczne odbywają się w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej, a dzieci z chóru Artos biorą udział w spektaklach operowych, wykonując zapisane w partyturze partie wokalne dziecięce. Dzieci odnajdują radość śpiewania i występowania także podczas wielu koncertów. Chórzyści najmłodszej grupy mają od 5-9 lat, a grupa starsza to dzieci w wieku 10-15 lat. Obecnie w dziecięcej grupie ARTOS śpiewa ponad 120 dzieci. Chór pracuje z Pauliną Zajkowską – pedagogiem muzycznym i akompaniatorem i Danutą Chmurską - dyrektorem artystycznym i dyrygentem.

Działalność Dziecięcego Chóru ARTOS im. Władysława Skoraczewskiego przyniosła wiele dokonań artystycznych:

- nagranie płyty z kolędami i pastorałkami w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego (21 kolęd z akredytacją, Sinfonia VIVA i Goście)
- obsada partii dziecięcych w następujących operach i przedstawieniach Teatru Wielkiego Opery Narodowej: Carmen, Turandot, Król Roger, Jacob Lenz, Dziadek do orzechów, Kurt Weil, Umarłe Miasto, Goplana.
- chłopcy z dziecięcej grupy ARTOS wykonali partie wokalne w utworze Henriego Dutilleux „The Shadows Of Time“ – dyrygent Pierre Andre Valade, Narodowa Orkiestra Symfoniczna w Katowicach
- udział grup dziecięcych w koncertach z cyklu „Wielki dla Małych“ w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej oraz Piknikach Operowych Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
- udział chóru dziecięcego w wykonaniu „Symfonii tysiąca“ Gustawa Mahlera pod batutą Gabriela Chmury (Aula Politechniki Warszawskiej, marzec 2013)
- udział chóru dziecięcego w „Carmina Burana“  Carla Orffa na zakończenie Festiwalu w Łańcucie (maj 2013)
- koncert chóru dziecięcego w Katedrze Łacińskiej we Lwowie z programem „Z serca“ (wrzesień 2013)
- koncert kolędowy chóru dziecięcego na Zamku Królewskim i w Pałacu w Wilanowie oraz w Belwederze dla Pary Prezydenckiej (grudzień 2013)
- koncert chóru dziecięcego pt. “Z serca” w Pałacu Prezydenckim  (styczeń 2014)
- koncert z kompozycjami Jerzego Wasowskiego „Odmieniony świat“ na Politechnice Warszawskiej w ramach cyklu „Wielka muzyka w małej auli“
- widowisko Muzyczne "Świąteczna Dedykacja " w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w reżyserii Beaty Redo-Dobber (styczeń  2015r)
- udział w premierze - prawykonaniu "Requiem dla Ikony" Katariny Głowickiej w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej (maj 2015 r.)
- premiera spektaklu „Bajko, gdzie jesteś?” P. Zajkowskiej 3.01.2016 r., w którym brało udział 100 dzieci z chóru „Artos” wykonując partie solowe, chóralne oraz działania aktorskie i choreograficzne.Chór nagrał takze płytę z piosenkami ze spektaklu „Bajko, gdzie jesteś?” oraz wideoklip do piosenki z tego spektaku pt. „Nie dam się”
- udział w widowisku muzycznym „Oratorium na Boże Narodzenie” Fryderyka Stankiewicza (Teatr Wielki Opera Narodowa 2016) z udziałem orkiestry Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina pod batutą Rafała Janiaka oraz z udziałem solistów Olgi Pasiecznik i Mietka Szcześniaka.
- udział w prapremierze światowej opery sakralnej „Mojżesz” Artura Rubinsteina pod dyrekcją Michaiła Jurowskiego z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus
oraz nagraniu płyty.

 Chór Dziecięcy ARTOS to zespół, w którym dzieci stawiają pierwsze muzyczne kroki. W ramach towarzystwa działają również chóry: kameralny, chłopięcy oraz mieszany, który wiosną 2016 wystąpił na prestiżowej scenie Carnegie Hall w Nowym Jorku.
 
CENY BILETÓW:
1. Bilety normalne: 35 zł
2. Bilety ulgowe: 25 zł
• dla uczniów, studentów do ukończenia 26 roku życia, emerytów i rencistów oraz osób po 70 roku życia;
• uczniów szkół muzycznych i baletowych oraz studentów uczelni muzycznych i muzykologii.
 

Organizator: Salesmen Polska

Wykonawcy:
Ken Burton i uczestnicy V edycji Warsztatów Gospel


Salesmen Polska zaprasza na koncert Kena Burtona i uczestników V edycji Warsztatów Gospel, które poprowadzi sam artysta.



 Ken Burton - słynny brytyjski muzyk, wokalista i kompozytor, gwiazda TV BBC, lider 5 londyńskich zespołów. Artysta regularnie występuje przed Brytyjską królową i ministrami.
Koncertował w Royal Albert Hall w Londynie, Sindey Opera House w Australii, Metropolitan Opera House w Nowym Jorku, na Webley Arena i w San Antonio przed 70000 publicznością. 
Komponuje muzykę m.in. do filmów Stevena Spielberga

Ken Burton prowadzi warsztaty na najwyższym światowym poziomie. Efekty można zobaczyć oglądając wcześniejsze koncery na www.warsztatygospel.eu

Ken Burton wielokrotnie koncertował w Polsce m.in. w NOSPR w Katowicach oraz na festiwalu Sacrum in Musica w Bielsku-Białej – każdorazowo gromadząc komplet publiczności.

Szykuje się niesamowity koncert, podczas którego zaśpiewa także publiczność!